Нийтийн тээврийн үйлчилгээнд явах боломжтой 1200 орчим автобус бүртгэлийн санд байдаг. Өмнөх жилүүдэд өвлийн улиралд өдөрт 900-950 орчим автобусыг шугамын үйлчилгээнд гаргадаг байсан бол одоо 850 орчим болгож багасгасан. Өөрөөр хэлбэл, 200-300 автобус шугаманд явахгүйгээр зогсож, тэр хэрээр иргэд нь автобусанд сууж чадахгүй бухимдаж байна. Гэтэл үүнийг Нийслэлийн удирдлагын зүгээс санаатай хийж байгаа зүйл. Яагаад гэхээр нийтийн тээврийг саатуулан бухимдал үүсгэж, түүнийгээ далимдуулан урд хөршөөс 200 автобус оруулж ирэх гэж байгаа юм гэж хардах нэгэн нь ч байна. Ер нь нийслэлийн “шүдний өвчин” бол яах аргагүй нийтийн тээвэр, замын түгжрэл хоёр. “Муу дээрээ муухай, муухай дээрээ улцан” гэгчээр нийтийн тээврийг тойрсон хэл ам татраагүй байхад, идэр есийн жавар тачигнаж эхлэхтэй зэрэгцээд нийтийн тээвэр тэг зогсолт хийж, таг гацах нь. Учир нь, тос тослох материал, шатахууны тооцоогоо хийлгүй олон сар болсны улмаас нийлүүлэгч компаниуд нийлүүлэлтээ зогсоохоор болжээ. Тэгэхээр удахгүй хэл амтай, хэрүүл уруултай ч хөл дүүжилдэг унаагүй тас сууж мэдэхээр болоод байна. Үүнийг хотын удирдлагууд анхааралдаа авсан байх гэж найдаж суухаас өөр гарц алга даа.

Гуравхан хоногийн өмнө нийслэлийн ИТХ-ын ээлжит хуралдааны үеэр НИТХ-ын Ардчилсан намын бүлгийн дарга Ц.Баатархүү “Өнөөдөр Монгол Улсын нийслэлийн зовлон бол нийтийн тээвэр болчихоод байна. Нийтийн тээвэр бол нийт тээвэр, нийт хүмүүсийн үйлчлүүлдэг тав тухтай унаа байх ёстой байтал одоо цагтаа ирдэггүй, тав тухгүй салбар болчихоод байна. Тийм учраас АН-ын бүлэг гурван жил дараалан нийтийн тээврийг шинэчлэе гэдэг хуулийн төслийг өргөн барьсан. Энэ төсвийн төслийг энэ жил дахин барина" гэж байсан сан. Гэтэл нийтийн тээврийг шинэчлэх нь бүү хэл, тээвэрт явах унаагүй болж мэдэхээр байдал үүсчихлээ. Одоо яах вэ.