Охин Архангай аймгийн Цахир суманд өвөө, эмээтэйгээ амьдарч байсан бол өнөөдөр амьд байх байлаа. Даанч ээж нь түүнийг дүүг нь харуулах нэрийдлээр Улаанбаатар хотын Баянзүрх дүүргийн 23 дугаар хорооны гуравдугаар хэсэгт аваад иржээ. Охин хичээлдээ явж, 12 настай хөгжлийн бэрхшээлтэй эгч, хоёр настай дүүгээ асарч, хажуугаар нь гэрийнхээ ажлыг амжуулдаг байсан гэнэ. Усанд явна, гал түлнэ, хоол хийнэ, гэрээ цэвэрлэнэ гээд хийх ажил мундахгүй. Үүний хажуугаар хойт эцгийнхээ архинд хаа нэг гүйдэг ч байсан байж магад. Охиныг ангийн багш нь болон найзууд нь “Нягт нямбай, хичээлдээ сайн, манлайлагч сурагч” байсан гэж ярьж байна.

Цэцэг цэврүү шиг танхилхан охиноо хамтран амьдрагч нэртэй араатны гарт алдчихсан ээж охиныхоо регистрийн дугаарыг ангийн багшаас нь асуугаад явж байна гэнэ. Ийм юм байж болдог юм байх даа. “Ийм ээж байж болох юм уу” гэж түүнээс асуумаар байна. Есхөн настай охин үр чинь хөгжлийн бэрхшээлтэй эгчээ, хөлд орж буй дүүгээ асарч, хойт эцгийнхээ араатан шиг зангаас хэчнээн айж бэргэж, нуруундаа ахадсан ачааг төдийгөөс өдий хүртэл үүрэх гэж ямар их шаналсан бол гэж бодох төдийд гол гогдоод, өр эмтэрч байна. Балчир охинд чинь нэг бус удаа гар хүрч байхад, жижигхэн биенийх нь хэдэн хавиргыг хугалж, үхэлд хүртэл нь зодож байхад та унтаж байсан гэж үү.

Тархиндаа доргилт авч, сургуулиасаа гэр хүртэл алхах ч тэнхэлгүй арай ядан гэртээ орж ирсэн охин ээж дээ “Миний бие өвдөөд байна” гээд гэрийнхээ зүүн талын орон дээр хэсэг хажуулдаж хэвтэхэд нь түргэн дуудаад өгчих сэтгэл хойт эцэгт нь ч, төрүүлсэн эхэд нь ч байсангүй юу. Охин энэ ертөнцөөс явахгүй гэсэндээ жижигхэн гараараа 103-ын түргэн рүү өөрөө залгаж, амьтай голтой эмнэлгийн тусламж авах гэж яваад амьсгал хурааж. Бүдүүн, нарийн гэдсийг нь тасартал гарын шүүс болгож байхад “Манайд гэр бүлийн хүчирхийлэл байгаагүй. Намайг зодож байгаагүй” гэж түүний ээж хэлсэн юм. Харин хойт эцгийгээ “Хараа” архиа хундагалж байхад нь охины амьсгаа бараг тасарч, үлдэж байгаа тулгар биетэй ээждээ, өөрөөс нь өөр хань болох хүнгүй хөгжлийн бэрхшээлтэй эгчдээ, “Аав, ээж, аниа” хэмээн хэлд, хөлд орж буй дүүдээ хоргодсоор тэр хорвоогоос бүр мөсөн явчихлаа.

Есөн настай охины ээж Б, хойт эцэг Б нь 2016 оноос хойш хамтран амьдарч байгаа. Хойт эцэг Б нь эрхэлсэн тодорхой ажилгүй, хаа нэг архи ууж, охидыг зоддог байсан талаар охины ээж ярьж байгаа юм. Тэгвэл тэр үед нь арга хэмжээ авч болоогүй гэж үү. Охин хойт эцэгтээ зодуулж, тамлуулдаг талаараа хорооны нийгмийн ажилтандаа, 108, 102 тоот дугаарт өмнө нь удаа дараа мэдэгдэж, аврал эрсэн байдаг. Тэр үед хүүхдийн эрхийг хамгаалах нэртэй олон арван байгууллага, ядаж 108 дугаарынхан тусгаарлахаас эхлээд ямар нэг арга хэмжээ яагаад аваагүй юм бэ. Хонгор жаахан охин хойт эцэг, хүчгүй ээжийнхээ үнэн төрхийг, хүүхдийг хүчирхийллээс урьдчилан сэргийлэх нэртэй төрийн байгууллагуудын хийх ёстой ажлаа хийдэггүй, сэтгэлгүй байдлыг олон нийтэд дахин илчлээд бурхны оронд одлоо.