Хөдөлмөрийн насны дийлэнх, хүн амын тал хувийг эзэлдэг залуучууд харийн оронд хөлсөө дуслуулж ар гэрээ тэжээхээс өөр сонголтгүй хэр нь байгалийн баялаг, газар нутгийнхаа хэмжээгээр дэлхийд тэргүүлдэг улс Монголоос өөр байхгүй. Залуу гэр бүлүүд Монголын орчинд хөдөлмөрлөхөд шар нар бор хоногийг өр зээлтэй өлгөн салган барах л сонголт бий.

Гэтэл дэлхийн орнууд залуучуудынхаа боловсрол, амьжиргаа хоёрт нь хамжаа дэмнээ болохын сацуу тэднийг ирээдүйн улс орны өнгө төрх зүс царайг хөтлөх түүчээ гэж үзэн чухалчилдаг ажээ. Гэтэл Монголын гадаад харилцааны сайд харийн оронд цагаачлуулах хэлэлцээр хийж өгснийхөө төлөө өөрөө онгирон мэдэгдэл хийдэг өрөвдөм байр байдалтай.

Дундаж цалин 1 сая орчим төгрөг байхад үүгээр сарын хэрэгцээгээ хангах нь дунд идэш дулаан хэвтрийн хэмжээнд ч хүрэхгүй өлөн зэлмүүн амьдралд аргамжих болно. Иймд залуус харьд дүрвэж орон гэртэй, унаа хунштай, идэх хоолтой амьдрахын тулд бойны мал шиг нүдээ шалгуулж шүдээ тоолуулаад хилийн дээс алхацгааж байна.

Харин авлигалч төрийн түшээд авсан идсэнээ дуудалцан арчаагүй он жилүүдийг үдсээр шүүхээр шийдэгдэж, зохих шийтгэлээ авсан нэг ч том хулгайчгүй. Улсын төсвөөс шамшигдуулагч этгээдийн хэрэг өч төчнөөн жил зулгуйрч, улсаараа баян улс төрчдийн хулгайн мөнгөний өр ширийг дарцгаан хөдөлмөрлөх дэндүү шударга бус нийгэмд залуучууд шүд зуун тэсэхээс залхаж Монголын үнэт зүйл модон жорлонгийн хэмжээнд туллаа.