“Төрийн төлөө оготно боож үхэх” хэмээх хэлцийн утга нь улс төрийн хүрээний бузар булайг ганц нэгээрээ шүүмжлээд ямар ч үр дүнгүй байдаг гэх үндсэн агуулгатай. Гэтэл өнөөгийн нөхцөл байдал эсрэгээрээ хүн бүр оролцогч байж олны хүч оломгүй далай хэмээхийг харуулах цаг аж. Тэнцвэртэй эсэх, төлбөртэй үгүй нь мэдэгдэхгүй маш их мэдээллийн дундуур чухам аль нь шударга ёсны зарчимд нийцэж байгаад дүгнэлт хийх хэмжээний ажиглагч, оролцогч, шүүмжлэгч, хэлэлцэгч байх шаардлага тулгарсаар. Нийгмийн шинжтэй хямралын гол урхаг нь ард түмний сонор сэрэмжгүй байдлыг далимдуулсан авлигач нарын хэт дураараа авирлалд байдаг. Гэтэл жижиг сажиг хов жив эсвэл улс орны ирээдүй хойчид нөлөөлөхүйц чухал асуудал хоёрын ялгааг ангилж чадахгүй хэмжээний сэтгэхүйтэй ард түмэн байвал тун өр өвтгөм.

Зарим үзэл сурталч, нийтлэлч гэж өөрийгөө цоллоогчид ичгүүр сонжуураа гээн Монголчуудыг доромжилж суухдаа огтхон ч гэмшихгүйн цаад шалтгаан нь бид нийгмийн идэвхээ сулруулсны хар гай. Түүхийн турш үндэстнийг өндийлгөж, сэрээж сэхээрүүлэн авч явдаг ёс суртахуун үнэт зүйл гэж бий.

Бид хулгай, худлыг тэвчдэггүй, үнэн шударгууд дуртай. Эр зоригийг эрхэмлэдэг. Цэцэн мэргэнийг биширдэг оюуны бяд өндөртэй ард түмэн. Бидний удмын сангийн өгөгдөл аль талаараа цойлсоор байгааг салбар салбарын олон сайчууд дэлхий дахинд харуулж байна. Гэтэл Монголчуудыг дордуулагч гаднын хүчний далд хүлээсэнд боомилуулж эрх чөлөөний мэдрэмжээ алдаж сул дорой хүлцэнгүй, өчүүхэн худалч хулгайч нар болчих гэж. Төрд үүрлэж түмний баялгийг харьд зувчуулан утсан чинээ амиа хоохойлох өнөөгийн сувдаг түшмэдүүдийн үйлийн үр нь удахгүй хаалгыг нь тогшиход уугуул ухааныхаа чагтагыг үл тасалъя.

Д.ЭНХБАТ