Монгол Улсын нийт экспортын ихэнх хувийг дангаараа эзэлдэг нүүрсний зах зээл одоохондоо эрэлт ихтэй байна. Гэвч нөөцийн хомсдол нүүрлэж, зарах нүүрс ч үгүй, авах хэрэглэгч ч байхгүй болох цагт улс орны эдийн засаг таг гацах нь. Товчхондоо манай улсын амь амьжиргаа нүүрснээсээ гинжлэгджээ. Үзүүрийг нь өмнөд хөрш атгаж байгаа нь ойлгомжтой. Гэтэл бидэнд тусгаар байдлаа цаашид хамгаалж авч үлдэх чадамж үлдсэн үү?. Харамсалтай нь газар нутгаа гаднын иргэдэд зарах гэж улайрдаг төрийн түшмэдүүдтэй гэхээр гол харлам.

Ширгэдэггүй мөрөн, дуусдаггүй баялаг гэж байдаггүй. Хэмжээ нь болохоор юм бүхэн ертөнцийн оргүй хоосонд нэрвэгдээд үзэгдэх тоос ч үгүй болдог. Гэтэл энэ эрсдэлд буюу өнийн оршихуйн дархлаагаа бид цэхэж амжив уу?

Ээжийнхээ авдраас чихэр боов тоншсоор үл засраад эцэстээ саахалтаасаа цаашлаад эх орноо цөлмөн дээрэмддэг өсөхийн өлөнгөө өтөлтлөө дарж дийлээгүй,цэвдэг шуналтнуудын араа шүдэнд зажлуулсан амьдралыг туулцгааж байна. Өм цөм хулгайлсаар хүрз ч нүүрсгүй болох уу? эсвэл шударга ёс хуульт тогтоомжийг мөрдүүлдэг жинхэнэ төрийг эрс шинэчлэлээр төрүүлэх үү? Нүүрс ч гэлтгүй бүх түүхий эдээ боловсруулаад зах зээлд худалдаж чадвал бид мөн ч их баялагтай сан.

Д.ЭНХБАТ