Монголын нэг сайхан бүсгүй тэнгэрт цаг бусаар одож. Олон л хүн эмгэнэж, гунигласан сэтгэгдлээ түүнд зориулж байна. Эмгэнэлээс нь харахад тэрээр нийгэмд, тэр дундаа Монголын үнэт баялаг болсон гэр бүл, хүүхэд хамгааллын чиглэлээр олон ажил санаачлан гэр бүл, хүүхэд, залуучуудын чиглэлээр салбартаа манлайлан ажилладаг сайн удирдагч байжээ. Говь-Алтай аймгийн Гэр бүл, хүүхэд, залуучуудын хөгжлийн газрын даргаар ажиллаж байх хугацаандаа хүүхдийн эрсдлийн түвшин тогтоох программыг нэвтрүүлж, Говь-Алтайаймгийн“Хүүхэд залуучуудын ордон”-г ашиглалтад оруулж, нийгэмшихүйн боловсрол олгох, соён гэгээрүүлэх чиглэлээр нэг жилийн хугацаанд “Ээжээ”, “Нар хүссэн яргуй” жүжгийн зохиол бичиж, мэргэжлийн найруулагч, продюсерүүдтэй хамтран ажиллаж үзэгчдийн хүртээл болгосон төдийгүй өөрийн үүсгэн байгуулсан “Мазаалай” театрын драмын дугуйлангийн хүүхдүүдтэй хамтран “Бардам туулай”, “Шидэт дэр”, “Алтан хөрш” жүжгүүдийг найруулан тавьжээ. Мөн хүүхэд, залуучууд, гэр бүлд сэтгэлзүйн дэмжлэг үзүүлэх үйлчилгээг нэвтрүүлж “Сэтгэл зүйн төв”-ийг амжилттай ажиллуулж байж. Хөгжлийн бэрхшээлтэй хүүхдийн хөгжлийг дэмжих төвийн үйл ажиллагааг эрчимжүүлэн тусгай хэрэгцээт хүүхэдтэй эцэг эхийн холбоог байгуулж, “Хүүхдэд ээлтэй Алтай” хөтөлбөрийг НҮБ-ын дэмжлэгтэйгээр хэрэгжүүлж байсан аж. Болормаа гэж ийм нэгэн гэрэлтэй гэгээтэй нэгэн байж. Тэр хүн эдүгээ амьдын хорвоод үгүй ч сайн үйл нь үлдэж. Түүний цаг бусын үхэл учир битүүлэг мэт яриа гарч, аймгийн удирдлагуудын нэр хүртэл холбогдон нийгэмд талцал үүсгээд байхад монгол эхчүүдийн, монгол бүсгүйчүүдийн эрхийг хамгаалах үндсэн байгууллага болох Монголын эмэгтэйчүүдийн холбоо таг дуугүй байна.

Ер нь Монголын эмэгтэйчүүдийн холбоо эмэгтэйчүүдийн эрхийн төлөө тэгтлээ нэг их дуугараад байх нь ховорхон сонсогддог байх шүү. Энд тэнд эхчүүд эрүүл мэнд, амь насаараа хохирлоо гэж олонтаа мэдээлэгддэг. Тэр бүхэнд эмэгтэйчүүдийн эрхийг хамгаалах байгууллагын дуу хоолой дутагдаад л байдаг. Лав л Хүүхдийн эрхийн төлөө байгууллага, гол усаа хамгаалах чиглэлийн байгууллагуудаас давж дуугарсан тохиолдол цөөн. Морь унаач хүүхдийн эрх ашгийг гэхэд жил бүр боловсронгуй болгосоор өвлийн уралдаануудыг цуцлуулж, насны хязгаартай болгож өгсөн нь хүүхдийн төлөө байгууллагуудын гавьяа яах аргагүй мөн. Монголын эмэгтэйчүүдийн байгууллага одоогоос бараг зуу шахам жилийн тэртээ 1924 онд “Бүсгүйчүүдийн тасаг” нэртэйгээр анх үүсэн байгуулагдсан намтар түүхтэй юм билээ. Их зохиолч Д.Нацагдоржийн гэргий Д.Пагмадулам энэ тасгийг удирдаж байж. Түүгээрээ ч Монголын Эмэгтэйчүүдийн байгууллагын анхны дарга гэж түүхэнд тэмдэглэгдэн үлдсэн байдаг. Ардын хувьсгалын их удирдагч Сүхбаатарын гэргий Н.Янжмаа хоёрдахь дарга нь. МЭХ-ны үе үеийн удирдагчдаас Д.Мөнхөө, Г.Дашаа, Гэрэлсүрэн нарын олны танил хүмүүс байдаг. Өнөөгийн ерөнхийлөгч Оюунгэрэлийн хувьд хоёр жилийн өмнө сонгогдсон юм байна.

Эмэгтэйчүүдийн байгууллагын үндсэн үүрэг бол эхчүүд, эмэгтэйчүүдийн хүчирхийллийн бүхий л хэлбэрийг арилгаж, хуулийг чинад мөрдүүлж, эрхийг дээдлэх талаар өргөн дэлгэр ажил өрнүүлэх учиртай. УИХ-д эмэгтэйчүүдийн квотыг нэмэгдүүлэх зэрэг улстөржсөн тавцан дээр Монголын эмэгтэйчүүдийн холбооны нэр тодхон сонсогдож байдаг. Харин эмэгтэйчүүдийн үндсэн эрх болох эрүүл, амьд явах эрхийн талаар арай л сулхан дуугараад байх шиг. Төв аймгийн Баянчандманьд нэг бүсгүй сумын удирдлагуудын гарын шүүс болтлоо зодуулж, хүчирхийлүүлж, зам дээрээс ухаангүй олдлоо гэхэд чимээгүй л байсан. МАН-ын улаан батлахтай Б.Ханбаатарын эл үйлдэлд хуулийн байгууллагаас есөн жилийн ял оноосон. МАН-ын хяналтын хорооны дарга Д.Батбаатар бүсгүй хүнийг ажлын байран дээр нь зодлоо гэх дуулиан дэгдэж цахим ертөнцөөр шуурсан. МАН гэж болохгүй бүтэхгүй бүхнийг багтаасан сав ч юм уу гэмээр элдвийн л хэрэг явдал дэгдэж эмэгтэйчүүдийн эрх ашиг хөндөгдсөөр байхад Монголын эмэгтэйчүүдийн холбоо чив чимээгүй байсаар байдгийн учир юусан бол?