Монгол улсын нийслэл Улаанбаатар хот үхлийн хөндий гэж нэрлэгдсээр удав. Учир нь агаарын бохирдолоор дэлхийд тэргүүлж хүн амын эрүүл аюулгүй орчинд амьдрах эрх зөрчигдөж, өвлийн улиралд өвчлөл, ханиад томуу хурц хэлбэрт шилжиж эдгэхгүй ужгирдаг вирусээр сургуул цэцэрлэгийн хүүхдүүд өвдөж уушиг нь хүнд гэмтсээр. Монголын засгийн газруудын жил жилд авч хэрэгжүүлдэг, хэрэгжүүлнэ гэж амладаг агаарын бохирдлын эсрэг арга хэмжээ үр дүнгээ өгч байгаа гэгддэг ч бодит амьдрал дээр огт өөр байна. Шахмал түлшний хор хөнөөл түүхий нүүрснийхээс илүүг ч иргэд хэлж байна.

Улаанбаатар хот – Монгол улсын нийт хүн амын тал нь амьдардаг - дэлхийн хамгийн бохирдол ихтэй нийслэл хотуудын нэг. Жилийн хамгийн хүйтэн өдөр PM2.5 бохирдлын өдрийн дундаж шоо метрт 687 микрограм хүрч байгаа нь ДЭМБ-ын зөвлөж буй аюулгүй төвшнөөс 27 дахин их байна... гэсэн судалгааг НҮБ-ын хүүхдийн сангийн мэдээнд дурьджээ.

Сүүлийн таван жилд агаарын бохирдол бууруулахад 1 их наяд төгрөг зарцуулж энэ онд гэхэд л 43 тэрбумыг зарцуулах ба 2022 оны 12 сар гэхэд аль хэдийн 20 тэрбус төгрөг зарцуулжээ. Гэтэл агаарын бохирдол улам нэмэгдсээр байна.

Харин нийслэлийн агаарын бохирдолтой тэмцэх газрын мэргэжилтэн болон дарга нар иргэдийн яндан зуухнаас болж агаар бохирдож байна гэж байгаа нь энэ салбарын улсын төсвөөс зарцуулагдаж буй асар их дүнтэй зарцуулалтад шалгалт хийж, алдагдсан боломжийн тооцож, авлигажсан байвал таслан зогсоох шаардлага хоолойд тулсан гэдгийг харуулсаар байна. Энэ их хөрөнгө мөнгө яагаад үр дүнгээ өгөхгүй байгаа вэ. Авлигал, асар их шуналын ёзооргүй ангал руу урсан ордог уу. Төр гэр хорооллын дахин төлөвлөлт, утаагүй зуух гэх мэтийн асуудлуудыг нэхэн шалгах уу Иргэд эрүүл аюулгүй орчинд амьдрах суурь эрхээ хэзээ олж авах вэ? Гэх мэтийн олон асуултуудын араас хариуцлага яръя.