Эрдэнэбүрэнгийн цахилгаан станцийг бариулахгүй, газар нутгаа сүйтгүүлэхгүй гэж эсэргүүцэх хэдэн бөөдөн малчдад цэрэг цагдаагийн хүч гаргаад л яасан ч дээрэлхүү, чадамжгүй, бүдүүлэг төр засаг захиргаа вэ. Ямар нэг асуудлыг зохицуулах, арга эвээр шийдвэрлэх үндсэн үүрэг нь төрийнх. Малчдын амьжиргааны эх үүсвэр үр хүүхэддээ үлдээх өв хөрөнгө нь бэлчээр ус мөн. Хэрвээ улс бодлогоо хэрэгжүүлэх гэж байгаа бол ард түмнээ ч хохиролгүй болгох хэрэгтэй. Харин трактор техникээр хүч түрээд цагдаа нараар бороохойдуулж байгаад цахилгаан станцаа барьдаг хөөрхий малчид хохирч зовож шаналж үлддэг байх юм бол ийм төрөөр хэн яахав дээ.

Малчид бол тусгаа тогтнолын баталгаа, хэдэн мянган жил нүүдэлчдийн оршин тогтнож ирсэн стратегийн зүй тогтол шүү дээ. Энийг ойлгодоггүй нам засаг байна гэхээр социализмын үеийн боолчлол хэвээрээ ч юм шиг. Үнэхээр эрх чөлөөт, соёлт нийгмийн үед ард түмний өмнө хүлээсэн үүргээ ухамсарлагч төртэй л юм бол малчидтайгаа хэл амаа ололц, нөхөн олговор олго. Оромдолгүй олгосон шиг олго. Амьдралын баталгаагаар нь ханга. Наад захын үүргээ биелүүлж чадахгүй хэдэн ядарсан малчдыг боорлож байгаа Монголд харийн дарангуйлагч төрийн тогтолцоо тогтжээ гэж харахад хүргэж байгааг нуух арга алга.

Малчдын амьдрал хэдий баталгаагүй, хатуу ширүүн ч хэдийгээр тэднийг төр засаг нь эзэнгүй хаяж олон жилийг ардаа үдсэн ч тэд төрөө дээдэлдэг унаган монгол заншлаа гээгээгүй. Гол нь бүгдийг зөвөөр ойлгуулж хэлэлцээрт орж чадах төрийн төлөөлөл бодлогын түвшиндээ ч гүйцэтгэх шатандаа ч байхгүй байгаа нь эндээс харагдаж байна.