Монголчууд төрт ёсны арвин уламжлалтай, гүн ухааны гүйцэгдэшгүй баялагтай ард түмэн. Хүннү гүрний үеэс ардыг алагчлахгүй,төр улсаа самгардуулахгүй байх ухааныг эрхэмд үзэн, улс төр, эдийн засаг, геополитикийн асар өндөр соёл, арвин туршлагатайн учир огтхон ч ажралгүй туурга тусгаар, түүхэн суу билэгтэй өдий хүрчээ. Гэвч дотоодын эв нэгдэдгүй байдал, өчүүхэн хувийн эрх ашиг, харийн хавчлага, түрхэрэлт, түүхийн мандал бууралд нөлөөлсөөр урваачдын гайгаар бусдын саварт атгагдахаас өөрцгүйдэн байсан Үндэсний эрх чөлөөний хувьсгал гарсанаар монголчуудын унаган ухамсар сэргэж төр улсаа сэргээн товхинуулах замдаа шударчээ. Богд хаант Монгол улс байгуулагдмагц төрийн ёс, ёслол журмыг цэгцэлж,үндэсний уламжлал, өнгө аясыг сэргээн хэрэглэх болсон.

Тус оны цолыг “Олноо өргөгдсөн” хэмээн тогтоож, монгол цаг тооллын бичиг хэрэглэх болсон тул сар шинийн баяр зэрэг үндэсний бэлгэдэл болсон баяр наадмаа тэмдэглэх болжээ Монголчуудын төрт ёсны сэтгэлгээ нь бүхэлдээ уламжлалаахадгалан үлдэхэд чиглэгджээ.

Үндэстэнд тулгуурласан улс орны хувьд соёл нь маш үнэ цэнтэй бөгөөд үндэстний оршихуйн баталгаа, тэдний устаж уусахгүй байх дархлаа нь болж байдаг. Ардчиллын үнэт зүйл эрх чөлөө, сонгууль, олон ургалч үзэл, иргэдийн оролцоогүйгээр төсөөлөмгүй шиг Монголын төрт ёсыг монгол ахуй, монгол сэтгэлгээ, монгол хүнгүйгээр хөгжүүлэх тухай ойлголт байж болошгүй. Харин Монголын уламжлалт төрт ёсны сургаальд их хүссэн хүнд төрийн жолоо бүү атгуул, хүсэхүйн сууриас ангижран магад оршихуйг баригтун, алд бие минь алжааваас алжаатугай аху төр минь бүү алдартугай... гэхчлэн хувийн эрх ямба хөөцөлдөгч, өчүүхэн нэр, алдарт омтгойрохыг ихэд цээрлэн үздэг байснаас үзвэл өнөөгийн манай улс төрийн байдал урвуу байдалтай, урваж шарван, уруу дорой царайлсан шинжийг ихэд агуулсан нь эргээд түмний хэтийн заяа, улс орны ирээдүйд хар толбо цаашлаад хор аюул болох вий.