НҮБ-ын хүүхдийн эрхийн конвенцэд "хүүхдийн бие бялдар, оюун ухаан гүйцэд төлөвшөөгүйн улмаас түүнийг төрөхөөс өмнө болон төрсний дараа онцгой халамж, хамгаалалт, түүний дотор эрх зүйн зохих хамгаалалт шаардлагатай... хэмээн онцолжээ. Гэтэл Монгол улсад сүүлийн жилүүдэд 10 хүүхдийн 8 нь ямар нэг хүчирхийлэлд өртөж тэр ч байтугай амь насаа харамсалтайгаар алдсаар байна.

Насанд хүрсэн хүмүүс бол ямар нэг зөрчил, эндэгдэл, бэрхшээлийн ил далд нөхцөл шалтгааныг тэсвэрлэж давах чадвартай байдаг бол хүүхдэд энэ дадал суугаагүйн улмаас юуны хохирогч болж байгаагаа ч мэдэж амжилгүй хөөрхий бяцхан үрс амь насаа алдаж, хүчирхийлэлд өртсөөр байна.

Үр зулзагаа хамгийн хэрцгийгээр хүчирхийлдэг амьтан гэвэл хүн л байна. Тэр дундаа ядуу нийгмийн зэрлэгшсэн сэтгэлгээний золиос нь хайрлахаас өөр гэм буруугүй хүүхдийн гэнэн цагаахан сэтгэл зүрх шархалж, ертөнцийн явдлыг таних ч эрхгүй зогсож байна.

Хүүхдээ хайхардаггүй харгис нийгмийг бий болгосон гол буруутан хэн бэ? Бүх гажуудлын нэгэн адил хууль эрх зүй, системийн хяналт хууль, дүрэм хангалттай бий. Гагцхүү хүүхдээ хайрлах, халамжлах, хамгаалах сэтгэл л томчуудад дутсанаас харгис нэгний гарт нялхаараа хүчирхийлүүлж, хаачих юу хийхээ мэдэхгүй мухардан амиа хорлож байна.

Харин төрийн үндсэн үйл ажиллагааны онцгой чухал хэсэг болох хүн амын хөгжил төлөвшил, боловсрол хүмүүжлийн хүртээмж хэтэрхий сул, бодлого алдагдсан олон жилийн хур хямралаас болж Монгол улс хүүхдэд ээлтэй үзүүлэлтээрээ хамгийн доогуурт орох болно.

Хүүхдийг хүчирхийлэл, анхаарал халамжгүй байдлаас хамгаалах тухай бүх хууль тогтоомжинд хүүхдийн эрхийн ноцтой зөрчлүүд юунаас үүдэж байгааг нарийвчлан судлаж, дүн шинжилгээ хийн шийдвэр гаргах түвшинд шийдвэрлэнэ гэж заасан ч үнэндээ юуг ч судлаж, шинжлэн асуудлыг урхагаар нь зогсоох оролдлого хаанаас гараагүйн нотолгоо болж хайрлуулах, халамжлуулах, хамгаалуулах насандаа хүүхдүүд амь насаа алдсаар, алдсаар.