Хөдөлмөр бол нийгмийн үндсэн хэрэгцээг хангахад чиглэсэн бүх хүмүүсийн онцгой үйл ажиллагаа юм. Үүнийг тусгай багаж хэрэгслийн тусламжтайгаар болон оюун ухаанаар дамжуулан хийж болно. Харин орчин үеийн дэлхий дахин жил жилээр эрс шинэчлэгдэн хүн нийгмийн хэрэгцээг хангахаас илүү өмнөөс нь техниз технологи ажиллаж, хүмүүс түүнийг удирдан чиглүүлдэг болсон. Харин хөдөлмөрлөж чадсан хүн бүрт боломж нээлттэй байдаг чөлөөт эдийн засагтай улс оронд хөдөлмөрийн үнэлэмж тааруу байх нь харамсах хэрэг мөн.

Хөдөлмөрийн үнэлэмжийг нэг цагт шилжүүлвэл Монгол хүнийх 1 доллар ч хүрэхгүй. Хэдий хөдөлмөрийг цагийн менежментээр тооцох арга манайд бүрэн нэвтрээгүй ч нэг талдаа хөдөлмөрийг ингэж хямдхан үнэлж буй улсын бүтээмж, хөгжлийн зүй тогтол нь зэвэрч муудах нь аргагүй гэмээр.

Хөдөлмөрийн насны залуучуудын 90 гаруй хувь нь эх орноосоо өөр газар тухайлбал БНСУ-д хөдөлмөрлөх хүсэлтэй. Учир нь тэнд Монголынхоос хэд дахин илүү цалинтай. Гэхдээ үүний цаана Монголчуудын жам ёсны эрх чөлөө, хуулиар хамгаалагдах эрх гэх мэтчлэн хүн болж төрснийхөө хувьд эдлэх ёстой эрх чөлөө нь бүрэн дүүрэн хангагдаж чаддаг уу гэдгийг нарийвчлан судлах шаардлага бий.

Саяхан Солонгос эрэгтэй Монгол эмэгтэйг доромжлон зодож байхад тэдний манай элэг нэгтнүүдэд ямар хандлага гаргадаг нь нийтэд тодоор илэрсэн. Байгалийн хуулиар хүчтэй нь хүчгүйгээ хүчирхийлж болдог зэрлэг сэтгэлгээ хүний нийгэмд ч устаж алга болох болоогүй. Амьдрах ар гэрээ тэжээхийн төлөө харийн газар хөлсөө урсгаж яваа монгол залуусаа төр нь төр шиг байж өмгөөлж хамгаалж, нийгмийн үйлчилгээгээр хангах тал дээр дорвитой анхаарах болов уу.