Боловсролын зээлийн сангаар төрийн өндөр дээд сэнтийд залрах түшмэдүүдийн үр хүүхдүүд хоёр гурваараа зэрэг зэрэг хэдэн мянган долларын тэтгэлэгтэй сураад л. Төгсөж ирээд намын бүтэц рүү шургалан улмаар төрийн албан тушаалтан болдог тогтолцоо монголд бий болсон нь нууц биш юм.

Гэтэл жирийн ардын хүүхдүү таван хуруугаа тамтартал, арван хуруугаа барагдтал сураад, хажуугаар нь ажиллаад гадаадад боловсрол эзэмшээд эх орондоо ирэхэд мэргэжлээрээ ажиллах боломж байхгүй, хэрвээ боломж гарвал дотор нь харанхуйлмаар бага цалин орлого угтана.

Боловсрол эзэмших, ажиллаж амьдрахын тулд цаг хугацаа, хөрөнгө мөнгөө бишгүй зарлагадан мэргэжил мэдлэгтэй боллоо гэхэд төрөлх эх орон нь ийм байдалтай угтахаар дүрвэж зугтах, эсвэл зах дээр тэрэг түрэх, таксинд явж халтуур хийхээс өөр сонголтгүй үлддэг нь гашуун үнэн биш гэж үү?

Ард түмэнтэйгээ уралдан, улайран байж хүүхдүүдээ төрийн сангийн тэтгэлэг, зээлэнд хамруулан сургах Монголын олигархи хэсэгт ичих нүүр алга. Хууль мөрдүүлдэг, хүнлэг нийгэмд бол ийм үйлдэл гаргасан улс төрч дахиж төрд ойртох эрхгүй болдог. Дампуурлаа түргэн засахгүй л бол манай төр хөгцөндөө идэгдэж хөгөө тарьсаар ард түмнээ золигт гаргах бололтой.

Юун түрүүнд хандлага, сэтгэлгээ ядуу байхаар өлөн сэтгэл зүй нь ийнхүү төрийн гурван өндөрлөгийн хэмжээндээ хүртэл ялзардаг бололтой. Хэрэв албан тушаалтан өөртөө давуу байдал бий болгож чадахгүй л бол сул доройд тооцогдож мэдэх толгой нь уруугаа харсан төр засаг уу.

Иргэдийн зонхилох хэсэг нь дотоодын их сургуулийн төлбөрийг хүчрэхгүй өрнөөс өрний хооронд өттэй мал шиг зовж зүдэрч, хувцас хоолныхоо мөнгөнөөс хасан байж үр хүүхдүү мэргэжилтэй болголоо гэхэд ажлын байр хомс. Харин Монголын хэт их хөрөнгөтэй хэсгийнхэн нэг өдөрт өч төчнөөн сая төгрөгөөр дэлгүүр хэсч нэг удаадаа хүүхдэд олгодог 100 мянган төгрөгийг хэд нугалан хоол идэж, ядуусыг битүүхэндээ шоолж, гоочлон амьдрах гол харлам байдлыг хэзээ нэг цагт ирээдүй шүүх нь дамжиггүй ч одоогийн халуун цэг дээр дэлхий дахин монголын авлигалчдыг хурцаар шүүмжлэн буруутгаж буй юм.