Хүний аж ахуйн хэрэгцээ, эдийн засгийн хэрэглээг хангахуйц бие даасан үйлдвэрлэлийн системгүй улсыг санхүүгийн эерэг түвшинд хүрэх бололцоогүйг аль ч үеийн нийгэм, түүхийн үйл явц нотолжээ

Ямар ч амьтан идэш тэжээлээ нөөцөлж, оромж үүрээ цэгцэлдэг. Хүн ч ялгаагүй асар хурдан хувьсан өөрчлөгдөх нийгмийн хөгжлөө дагаад, техник технологийг хурдацтайгаар дэвшилтэд хүргэн өөрийн тав тухыг хангах, цаашлаад дэлхийн хязгаарлагдмао нөөц баялгийг оновчтой хуваарилахын тулд үйлдвэрлэх сэтгэлгээ маш нарийн түвшин хүрсэн ба улс түмнүүд бие даасан байдлаа эдийн засгийн үүднээс хамгаалах бодлого барьж байна.

Товчхондоо улсын тусгаар тогтнол үйлдвэржих сэтгэлгээ, үндэсний аюулгүй байдалтай хамаардаг. Хоёр том их гүрний дундах Монгол Улс наад зах нь экологийн тэнцвэр, хүнсний аюулгүй байдал, ард түмний амьдрал ахуйд эерэг сайжралт авч ирэхийн тулд өөрсдөө түүхий эдээ боловсруулах цаашлаад үйлдвэрлэлд нэвтрүүлэх нь зүйтэй.

Асар их байгалийн болоод хөдөө аж ахуй, соёлын нөөцтэй Монголын хувьд зөв зохион байгуулалтад л орж чадвал хүчирхэг эдийн засгийн дархлаатай түүгээрээ улбаалан дэлхийд хүлээн зөвшөөрөгдөх хэмжээний геополитик барьж тусгаар тогтнолоо хамгаалах чадалтай болох ёстой.

Үйлдвэрлэл хөгжихгүй байгаа шалтгаан нь бүтээгдэхүүнээ дотоод зах зээлд гаргахаас гадна гадаад зах зээл дээр эрчимтэй гаргаж таниулж ихээр борлуулах арга замыг хайхгүйд байна.Бүтээгдэхүүнээ дэлхийн жишигт нийцсэн чанартай үйлдвэрлэж, Монгол орны хувьд хүнсний үйлдвэрлэл, хөдөө аж ахуй маш ирээдүйтэй салбар тул энэ тал дээр ул суурьтай бодлого шаардлагатай. Харамсалтай нь төр засаг дорвитой бодлого боловсруулсан эсэх нь өдгөө ч тодорхойгүй.