Монгол Улсын хүнсний стратегийн гол салбар нь нүүдлийн мал аж ахуй. Дэлхий даяар фермерийн малын мах арьс шир, нүүдлийн мал аж ахуйгаас гарч байгаа бүтээгдэхүүний ялгааг нэгэнт мэддэг болжээ. Зэрлэг онгон байгалийн сор шимийг даган нүүдэллэж жилийн дөрвөн улиралд зохицон өдий хүрсэн Монгол ахуй соёлоос дэлхийн тогтвортой хөгжлийн зорилтууд суралцах зүйл их байгааг ч судлаач, эрдэмтэд онцолдог. Байгалийн аясыг хэрхэн дагах, хязгаарлагдмал нөөцийг хэрхэн үр ашигтай зарцуулах, яаж тэгш хуваарилах, тог цахилгаангүй, интернэт гар утас, зурагт радиогүй яаж ахуй соёлдоо зохицон амьдарч болдгийг хамгийн сайн нотолж чадах гайхамшигт соёл хүн төрөлхтний дундаас Монголд л тэсэж үлдэж чадсан.

Гэтэл төр засгийн жолоог сүүлийн хэд гурван арваны турш атгасан намуудын төлөөлөл олигархи улс төрчдөд нүүрс, алт, зэсийг ухаж хурдхан долларын тэрбумтнууд гэгдэн оффшор дансандаа мөнгө хураах тухай л мэрийцгээхээс малч ахуй нүүдэлчин соёл, малчдынхаа аж амьдралын төлөө гараа ч хөдөлгөсөнгүй.

Гэтэл Монгол хүн л болсон хойно тарган хонины мах идэцгээн ноолууран хувцас өмсөцгөөн цагаан сар наадмаар Монгол дээлээрээ чамирхаж зарим нь өөрийн нэр дээрээ худалдаж авсан морио уралдуулж аархана. Аливаа бүхэн эерэг сөрөг олон талтай ч төрийн бодлого дан ганц уул уурхай руу хошуурч дархлаагаараа өдий хүртэл тэссэн унаган ахуй соёл маань ийнхүү улам бүр гүн гүнзгий аюулд орсоор.

Д.ЭНХБАТ