Тусгаар тогтнолынхоо үнэ цэнийг бид олон зуун жилийн дараа дахин ойлгоцгоож байна. Монгол Улсын мандан буурах түүхэн мөчлөг бүрд Төв Азийн тэгш өндөрлөг газар нутаг дээр төрт ёс, түүх соёлын олон уналт босолт ээлжилсэн. Гэвч өвөг дээдсийн үлдээсэн гал голомт бөхөөгүй хэвээр л байна. Нүүгч, суугч хоёр л иргэншлээс бид сэлгэн бууж хайрлан энэрч, байгаль эх дэлхийдээ уусан амьдардаг уламжлалаараа ялгардаг содон аху соёлтой ард түмэн. Монголчуудын нандин эрхэм бүхэн газар, хил, хэл гуравтайгаа нягт холбоотой. Төрт улс оршин тогтнох суурь үндэс бол улсын бүрэн эрхт байдал. Монгол гэрийн тоон, унь, тотго, босго үүд, хоймор цөм учиг ухааны хэлхээ. Бэлгэдэл байр зүйн ухаан.

Энэ л ахуй соёлоо бид бүрэн бүтэн авч үлдэж байж дэлхийн нэг эд эс болох.Гэтэл хэт орчин үежиж хэн гэдгээ ч мартацгааж гээж мартах ёсгүй бүхнээ алгуур орхицгоож байгаа.

Бид хоол хош, орон байр, өнөө маргаашаасаа өөрийг сэтгэх чадалгүй самгардаж байтал ертөнцөд шинэ дэглэм тогтож их гүрнүүд тэлэлтийн бодлогоо үргэлжлүүлж Монголыг ч тойрохгүйн тулд дотоодын урвагчдаар дамжуулан элдэв арга саам эрэлхийлж тусгаар тогтнолын дархлааг сулруулахаар оролдож байна. Гэвч Монгол хүн дорд үзэх тусам хөмхий нь чангарч бат сууриа бэхэлдэг зоримог, ясны дайчин ард түмэн. Эх орныхоо бүтэн эрх чөлөөт нийгэм, өнө хойч ирээдүйн хүн бүр л дотроо нэгийг тунгааж байна. Энэ бол үндэсний сэргэлтийн дохио.

Д.ЭНХБАТ